Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ


Τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2016 ο Σύλλογος διοργάνωσε την ετήσια εκδήλωσή του στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη με θέμα “ Το Ιστορικό Γυμνάσιο Νικαίας της προσφυγιάς του 1922 “.


Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους , ο Δήμαρχος Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη κ. Γιώργος Ιωακειμίδης , ο εκπρόσωπος της Ι. Μ. Νικαίας, τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου  τ. Υπουργός κ. Τάσσος Νεράντζης και βουλευτής κ. Γιάννης Τραγάκης, η βουλευτής Β΄ Πειραιά της Ένωσης Κεντρώων κα Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, ο τ. Βουλευτής απόφοιτος του 1ου Λυκείου Νίκαιας κ. Δημήτριος Λυντζέρης, ο τ. Δήμαρχος Νίκαιας κ. Στέλιος Μπενετάτος, ο Διευθυντής του 1ου ΓΕΛ Νίκαιας κ. Κωνσταντίνος Μηλιάκης, η Διευθύντρια του 1ου Γυμνασίου Νίκαιας κα Νίκη Αντωνιάδου, μέλη του συλλόγου και πλήθος κόσμου.

Μετά το καλωσόρισμα του Προέδρου του Συλλόγου, προβλήθηκε ιστορικό ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε ο Σύλλογος, με θέμα “ Το Ιστορικό Γυμνάσιο Νικαίας της προσφυγιάς του 1922 “, στο οποίο εκτός των ιστορικών αναφορών στην Μικρασιατική καταστροφή και την ίδρυση του προσφυγικού συνοικισμού Νέας Κοκκινιάς στον Πειραιά, αναφέρθηκαν διεξοδικά και τα πρωτογενή ιστορικά στοιχεία που προσδιορίζουν την ιστορία του Ιστορικού Γυμνασίου Νικαίας, το οποίο σήμερα λειτουργεί στον ίδιο χώρο, ως δυο ανεξάρτητα σχολεία (1ο Γυμνάσιο Νίκαιας και το 1ο Γενικό Λύκειο Νίκαιας).


Βάσει αυτών των στοιχείων, το Γυμνάσιο Νικαίας ιδρύεται  το 1926 ως Δ΄ Γυμνάσιο Πειραιώς, με ενέργειες του ιεράρχου Γερβασίου Γρεβενών και στεγάζεται σε μια παράγκα που προέρχεται από τις Γερμανικές επανορθώσεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Παράγκα προκατασκευασμένη από τις Γερμανικές επανορθώσεις του Α΄Π.Π.


Λόγω της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης κατά την οποία καταργήθηκαν τα Ελληνικά Σχολεία και ενσωματώθηκαν στα Γυμνάσια, με συνέπεια αυτά από 4τάξια να γίνουν 6τάξια, αλλά και του  αυξημένου αριθμού εγγραφών προσφυγόπουλων της Νέας Κοκκινιάς αλλά και μαθητών από άλλες περιοχές του Πειραιά, η έδρα του μεταφέρεται στην Άγια Σοφιά ενώ στη Ν. Κοκκινιά λειτουργεί ως Παράρτημα.

Το Δ΄ Γυμνάσιο Πειραιώς διαιρείται το 1932 σε δυο ανεξάρτητα  Γυμνάσια και το νέο Γυμνάσιο που προκύπτει ονομάζεται Ε΄Γυμνάσιο Πειραιώς με έδρα τη Νέα Κοκκινιά.


Το 1934 ο συνοικισμός Νέας Κοκκινιάς  ονομάζεται Δήμος Νέας Κοκκινιάς και ανεξαρτητοποιείται από το Δήμο Πειραιά.  Αυτή η μεταβολή είχε ως αποτέλεσμα την μετονομασία το 1936 του Ε΄ Γυμνασίου Πειραιώς σε Γυμνάσιο Νέας Κοκκινιάς.



Τον Σεπτέμβριο του 1940 ο Δήμος Νέας Κοκκινιάς μετονομάστηκε σε Δήμο Νικαίας με συνέπεια το Γυμνάσιο Νέας Κοκκινιάς να μετονομασθεί σε Γυμνάσιο Νικαίας.


Επομένως το Γυμνάσιο Νικαίας, ως Δ΄ αρχικά και στη συνέχεια ως Ε΄ Γυμνάσιο Πειραιώς ορθώς αποτελεί Ιστορικό Γυμνάσιο του Πειραιά.


Στη συνέχεια μετά από την προβολή του ντοκιμαντέρ ο Σύλλογος μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, αναγόρευσε σε Επίτιμα Μέλη του, τον Στρατηγό ε,α, Επίτιμο Διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού Ευάγγελο Τσίρκα, τον τ. Καθηγητή – Λυκειάρχη κ. Θεόδωρο Πισιμίση και την κα Στέλλα – Μαρία Μηναδάκη.



Ακολούθως η χορωδία του 1ου Γυμνασίου Νίκαιας υπό τη διεύθυνση του καθηγητή μουσικής κ. Αθανασίου Ιωαννίδη τραγούδησε  με μεγάλη επιτυχία μικρασιάτικα τραγούδια με τα οποία ξεσήκωσε το κοινό.




Ο Σύλλογος παρουσίασε επίσης ένα μικρό αφιέρωμα για τον απόφοιτο της Τάξης 1992 του 1ου Λυκείου Νίκαιας, Βασίλη Χριστοφόρου, ιστιοπλόου με πολλές διακρίσεις και ο οποίος συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς  αγώνες του Ρίο. Μετά από το αφιέρωμα του απονεμήθηκε τιμητικό δίπλωμα. Αναμνηστικό δίπλωμα απονεμήθηκε επίσης στο Σύλλογο Αποφοίτων Ε΄ Γυμνασίου Αρρένων Πειραιώς “ O Θεμιστοκλής “, το οποίο επιδόθηκε στον Οργανωτικό Γραμματέα κ. Μαθιόπουλο Γιάννη.

 



Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης η mezzo soprano Σοφία Μαυρίκου με συνοδεία στο πιάνο την Βάσω Κοφτερού, μας ταξίδεψε στις δεκαετίες του ΄40 και του ΄50 με νοσταλγικά τραγούδια, σε μουσική των Σουγιούλ, Γιαννίδη, Χαιρόπουλου και στίχους  Μίμη Τραϊφόρου, Αλέκου Σακελλάριου και Χρ. Γιαννακοπούλου.



Στο τέλος της εκδήλωσης απονεμήθηκαν αναμνηστικά διπλώματα στους/στις εκπροσώπους των Τάξεων 1946, 1956, 1966, 1976, 1986, 1996 και 2006 που συμπλήρωσαν δεκαετίες από την αποφοίτησή τους.







Μετά από την εκδήλωση ακολούθησε μικρή δεξίωση, κατά την οποία δόθηκε η ευκαιρία σε απόφοιτους, καθηγητές, μαθητές και λοιπούς προσκεκλημένους να δημιουργήσουν “πηγαδάκια” και να δημιουργηθεί μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.









Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

ΔΙΑΣΩΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ BLOG του 2006


Η παρακάτω ανάρτηση αφορά στο περιεχόμενο ενός blog (gymnikaias1961.blogspot.com),
που είχε κατασκευασθεί το 2006, ως τάξη 1961, αφού τότε δεν υπήρχε ο Σύλλογος. Το περιεχόμενό του διασώθηκε και αναρτάται εδώ για ιστορικούς λόγους, αφού στην ουσία αποτελεί την έναρξη της ίδρυσης του Συλλόγου αποφοίτων του Ιστορικού Γυμνασίου Νικαίας.

 


01 December 2006
ΑΠΟΗΧΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΙΣ 6-11-2006
Αγαπητές συμμαθήτριες,
Αγαπητοί συμμαθητές,

Η τρίτη μας συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2006, μας έδωσε την ευκαιρία να συναντηθούμε πολλοί από μας μετά από 45 χρόνια. Είναι πράγματι πολύ σκληρό από συναισθηματικής πλευράς, άνθρωποι που έζησαν ορισμένα από τα πλέον ωραία χρόνια της ζωής τους σ’ έναν χώρο, όπως ήταν το Γυμνάσιό μας, για 5-6 ώρες, σχεδόν καθημερινά, να προσπαθούν να θυμηθούν ονόματα και φυσιογνωμίες.

Βέβαια αυτό, οφείλεται στο γεγονός, ότι στα 45 χρόνια από την αποφοίτησή μας έχουν γίνει μόνο τρεις συναντήσεις, δηλαδή κατά μέσο όρο, μια συνάντηση ανά δεκαπέντε χρόνια! Ελπίζω και το εύχομαι, τώρα πλέον, εκτός από την ετήσια συνάντηση που συμφωνήσαμε να γίνεται την πρώτη Δευτέρα του μήνα Νοέμβρη, να έχουμε κι άλλες ευκαιρίες που θα συναντιόμαστε, όπως εκδρομές, χοροί κλπ.

Ο Γιάννης Τραγάκης πρότεινε την ίδρυση συλλόγου. Πράγματι, υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι που έχουν ιδρυθεί, με σκοπό τη σύσφιγξη σχέσεων μεταξύ παλαιών συμμαθητών Γυμνασίων. Η άποψή μου είναι, ότι σε περίπτωση που αποφασιστεί η ίδρυση συλλόγου, σ’ αυτόν να συμπεριληφθούν εκτός των αποφοίτων του έτους 1961 που φαίνονται στο συνημμένο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «Α» και οι συμμαθητές μας κατά τα προηγούμενα χρόνια, οι οποίοι για διαφόρους λόγους δεν αποφοίτησαν μαζί μας.

Γι’ αυτόν τον σκοπό, επισκέφθηκα το Γυμνάσιό μας(1ο Γενικό Λύκειο Νίκαιας) και κατέγραψα όλους τους συμμαθητές μας που γράφτηκαν το 1955 στη Γ’ Τάξη του οκτατάξιου Γυμνασίου Αρρένων Νίκαιας, που φαίνονται στο συνημμένο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «Β». Επίσης, κατέγραψα ένα μέρος των συμμαθητών μας που γράφτηκαν στο Γυμνάσιο κατά τα σχολικά έτη 1956-1958 και που φαίνονται στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «Γ». Κατόπιν αυτού, έχουμε σχεδόν μια πλήρη εικόνα των συμμαθητών μας και μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε στο να βρεθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Τέλος, ελπίζω ότι η ημερήσια εκδρομή μας στην ΑΚΡΑΤΑ, όπου θα συναντήσουμε τον συμμαθητή μας παπα-Νικόλαο Γαρουφαλή, θα έχει επιτυχία, από άποψη συμμετοχής, έτσι ώστε μελλοντικά να προγραμματίσουμε εκδρομές με προορισμούς τη Λιβαδειά(Βαρελάς Λουκάς), το Βόλο(Τσέντας Παναγιώτης) και την Πτολεμαΐδα(Παπαδόπουλος Παναγιώτης).

19 October 2006


 

 

 

 

 

  No

 

 

 

 

18 October 2006


3η Συνάντηση συμμαθητών

Αγαπητοί συμμαθητές,

Μετά από 14 χρόνια, από τη 2η συνάντηση της τάξης μας, που πραγματοποιήθηκε συγκεκριμένα στις 3-4-1992, στο κέντρο "ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ" στον Κορυδαλλό, θα έχουμε την ευκαιρία να συναντηθούμε πάλι, για να θυμηθούμε τις αξέχαστες στιγμές που ζήσαμε στο Γυμνάσιό μας, στην ωραιότερη ηλικία της ζωής μας.

Αυτή τη φορά θα πρωτοτυπήσουμε και η συνάντησή μας θα γίνει αρχικά μέσα στο Γυμνάσιο Νικαίας, που τώρα πλέον ονομάζεται 1ο Λύκειο Νικαίας. Εκεί, μετά από το καλωσόρισμα που θα γίνει από τη διευθύντρια του νυχτερινού λυκείου και το διευθυντή του ημερήσιου, θα ακολουθήσει μια μικρή ξενάγηση στους χώρους του γυμνασίου, για να δούμε πως έχουν διαμορφωθεί και αλλάξει οι γνώριμοί μας χώροι, στους οποίους χτίζαμε τα όνειρά μας.

Στη συνέχεια, θα πάμε για συνεστίαση στη ταβέρνα του "Μιχάλη" που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Γυμνάσιο.

Η συνάντηση θα γίνει στις 8μ.μ. τη Δευτέρα 6-11-2006.

Ευχή να είμαστε όλοι παρόντες.

Με αληθινή αγάπη και φιλία,

Χρίστος Κ.

28η Οκτωβρίου 1940

Κάθε τέτοια εποχή θυμόμαστε την συγκλονιστική Εποποιία της 28ης Οκτωβρίου 1940 και της Εθνικής μας Αντίστασης . Τότε που σύσσωμο το Ελληνικό Έθνος είπε το Κοσμοϊστορικό ΟΧΙ στην φασιστική Ιταλία και στην Ναζιστική Γερμανία.

Η Ελλάδα το 1940-1941 αντιμετώπισε δυο αυτοκρατορίες, ενώ όλοι οι άλλοι λαοί της Ευρώπης αντιμετώπισαν μόνον τους Γερμανούς. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα παρακάτω στοιχεία που αναδεικνύουν το μέγεθος του αγώνα που διεξήγαγε η Ελλάδα εναντίον του άξονα, αλλά και των θυσιών, σε σχέση με τα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη.

ΗΜΕΡΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΕΛΛΑΔΑ, εναντίον Ιταλών και Γερμανών 219 ημέρες
ΝΟΡΒΗΓΙΑ, εναντίον μόνο των Γερμανών 61 ημέρες
ΓΑΛΛΙΑ, εναντίον μόνο των Γερμανών 43 ημέρες
ΠΟΛΩΝΙΑ, εναντίον μόνο των Γερμανών 30 ημέρες
ΒΕΛΓΙΟ, εναντίον μόνο των Γερμανών 18 ημέρες
ΟΛΛΑΝΔΙΑ, εναντίον μόνο των Γερμανών 4 ημέρες
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, εναντίον μόνο των Γερμανών 3 ημέρες
ΔΑΝΙΑ, εναντίον μόνο των Γερμανών 0 ημέρες
ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ, εναντίον μόνο των Γερμανών 0 ημέρες
ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ, εναντίον μόνο των Γερμανών 0 ημέρες

ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΘΥΣΙΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ(μάχες, εκτελέσεις, κακουχίες κ.λ.π.)
ΕΛΛΑΔΑ 10%
ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ 2,8%
ΟΛΛΑΝΔΙΑ 2,3%
ΓΑΛΛΙΑ 2%
ΠΟΛΩΝΙΑ 1,8%
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1,7%
ΒΕΛΓΙΟ 1,5%

Αυτή ήταν η τεράστια προσφορά της Ελλάδας στην Ευρώπη και σ’ όλον τον κόσμο. Τα κατορθώματα των Ελλήνων μαχητών εξυμνήθηκαν από όλους τους ηγέτες και λαούς της υφηλίου, ακόμη και απ΄ αυτούς που επεχείρησαν να τους υποδουλώσουν.

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970. Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός της Γαλλικής Αντίστασης κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο«Αδυνατώ νά δώσω τo δέον εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση του Λαού και των ηγετών της Ελλάδος.» (Από ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.)

Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992. Υπουργός των εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973. Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας 1974«Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μια ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για κείνους που την υπέστησαν» (Από μήνυμά του που απηύθηνε απο το BBC του Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς της Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, ημέρα που ο Χίτλερ κατέλαβε την Αθήνα ύστερα απο πόλεμο 6 μηνών κατά του Μουσολίνι και έξι εβδομάδων κατά του Χίτλερ.)

Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953. Αρχηγός της Σοβιετικής Ενώσεως απο το 1924 έως 1953
«Λυπάμαι διότι γηράσκω και δέν θα ζήσω επί μακρόν δια να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, του οποίου η αντίστασις έκρινε τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον.» (Από ομιλία του που μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας την 31 Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη του Στάλιγκραντ και την συνθηκολόγηση του στρατάρχου Paulus.)
Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός.
«Επολεμήσατε άοπλοι και ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε». (Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)
Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974. Στρατάρχης του Σοβιετικού Στρατού
«Εάν ο Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πόρτες της Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον Γερμανικό χείμαρρο, το οφείλει στον Ελληνικό Λαό, που καθυστέρησε τις Γερμανικές μεραρχίες όλον τον καιρό που θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία της Κρήτης υπήρξε το κορύφωμα της Ελληνικής προσφοράς.» (Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.)
Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945. Πρωθυπουργός της Ιταλίας 1922-1945
«Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δεν είναι ακλόνητον είς τα στρατιωτικά πράγματα και ότι πάντοτε μας περιμένουν εκπλήξεις.» (Από λόγο που εκφώνησε στις 10/5/1941.)

Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945. Αρχηγός του Γερμανικού κράτους 1889-1945
«Χάριν της ιστορικής αληθείας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Ελληνες, εξ' όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον….» (Από λόγο που εκφώνησε στις 4 Μαίου 1941 στο Ράιχσταγκ.)
Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977. Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957
«Ασχέτως προς ότι θα πουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο το οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή της επανάστασης στην Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τους Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε την χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων του Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε γενική μεταβολή στην όλη πορεία του πολέμου και ενικήσαμε.» (Από λόγο του στο Βρετανικό κοινοβούλιο στις 24/09/1942.)
Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965. Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
«Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστο εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων, που ήταν καθοριστικός παράγων της νικηφόρου εκβάσεως του κοινού αγώνα των εθνών, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δια την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπειαν.» …….. «Εάν δεν υπήρχε η ανδρεία των Ελλήνων και η γενναιοψυχία τους, η έκβαση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θα ήταν ακαθόριστη.» (Από ομιλία του στο Αγγλικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941.)
«Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Ελληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.» (Από λόγο που εκφώνησε απο το BBC τις πρώτες ημέρες του Ελληνοϊταλικού πολέμου.)
«Μαχόμενοι οι Έλληνες εναντίον του κοινού εχθρού θα μοιρασθούν μαζί μας τα αγαθά της ειρήνης.» (Από λόγο που εξεφώνησε στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη η Ιταλία κατά της Ελλάδας.)
Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969 . Βρετανός Στρατάρχης κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάς ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων της Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν να αναβάλει για έξι εβδομάδες την επίθεση κατά της Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θα ήταν θέση της Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς την Ελλάδα.» (Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941.)
Γεώργιος ΣΤ' (1898-1952). Βασιλεύς της Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952
«Ο μεγαλοπρεπής αγών της Ελλάδος, υπήρξε η πρώτη μεγάλη καμπή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.» (Από λόγο του στο κοινοβούλιο τον Μάιο 1945.)
Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945 . Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945
«Εις την Ελλάδα παρασχέθη την 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών δια ν'αποφασίσει πόλεμο ή ειρήνη, αλλά και τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, η απάντησις θά ήτο η ίδια.» ……. «Οι Έλληνες εδίδαξαν δια μέσου των αιώνων την αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ο κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ο Ελληνικός λαός ετόλμησε να αμφισβητήσει το αήττητον του γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας το υπερήφανον πνεύμα της ελευθερίας.» (Από ραδιοφωνικό λόγο που εξεφώνησε στις 10/6/1943.)
«Ο ηρωικός αγών του ελληνικού λαού…κατά της επιθέσεως της Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τους Ιταλούς στην απόπειρά τους να εισβάλλουν στο ελληνικό έδαφος, γέμισε με ενθουσιασμό τις καρδιές του αμερικανικού λαού και εκίνησε την συμπάθειά του. Πρό ενός και πλέον αιώνος, κατά τον πόλεμον της ελληνικής ανεξαρτησίας, το εθνος μας…εξέφρασε την φλογερή του συμπάθεια για τους Ελληνες και ευχότανε για την ελληνική νίκη…» (Δήλωσή του στο Ύπατο Συμβούλιο της Αχέπα στις 25/04/1941, που μεταδώθηκε ραδιοφωνικά απο τον Λευκό Οίκο.)
Όμως όταν έφθασε η ώρα της αποτίμησης της προσφοράς κάθε Χώρας στην κοινή προσπάθεια, τότε η αχαριστία των ισχυρών περίσσευσε και η Ελλάδα αγνοήθηκε παντελώς αν και ήταν ο πρωταγωνιστής και στις θυσίες και στα επιτεύγματα.

Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος (ο πρώτος νεκρός αξιωματικός)



Τιμή και δόξα! Αντρεία νεανική! Τη δάφνη που την πότισε η δροσούλα του αίματός σου, κλίνει η Ελλάδα απάνω σου και την προσφέρει ευλαβική στη μνήμη την αθάνατη του ονόματός σου.
Δεκέμβριος 1940 Μ. ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ

Χάλκη - Το Νησί που γεννήθηκε ο Διάκος . Μεταξύ των μαθητών που αντιδρούσαν στις ιταλικές διαταγές και απαγορεύσεις, ήταν και ένας νέος Χαλκήτης, ο Αλέξανδρος Διάκος, μαθητής τότε στο Γυμνάσιο της Ρόδου. Στις 25 Μαρτίου, μια χρονιά, κατέβασε την ιταλική σημαία στο Ελληνικό Γυμνάσιο και ανύψωσε την ελληνική. Οι Ιταλοί, ενοχλημένοι που δεν μπόρεσαν να σβήσουν την ελληνική φλόγα από την καρδιά του νεαρού Χαλκήτη, τον απείλησαν με φυλάκιση και εξορία.
Ο Διάκος αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρόδο και να εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων μαζί με άλλους Χαλκήτες, με την ελπίδα ότι θα μπορούσαν να πολεμήσουν και να ελευθερώσουν τη γενέτειρά τους. Στο Διάκο δόθηκε η πρώτη ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του, όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου του 1940. Ο υπολοχαγός Διάκος υπηρετούσε τότε στην Πίνδο και ζήτησε να σταλεί πρώτος στο μέτωπο.

Η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της Κυριακής 21 Οκτωβρίου 1945, έγραφε για τον Αλέξανδρο Διάκο :


«ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ
Ο εξάμηνος αγών τού αλβανικού μετώπου έχει τόσον πλούσιον
υλικόν, ώστε θά απαιτηθή συστηματική καί εξονυχιστική εργασία
διά νά συγκεντρωθή ολόκληρον καί νά αποτελέση τήν βίβλον μιάς
από τάς μεγαλυτέρας περιόδους τής Ιστορίας μας. Αλλά μία λεπτομέρεια
είναι χαρακτηριστική. Θά πρέπη δηλαδή νά σημειωθή ότι ό πρώτος
Έλλην αξιωματικός πού εφονεύθη ήτο ό Δωδεκανήσιος υπολοχαγός
Αλέξανδρος Διάκος. Ό υπέροχος αυτός νέος, πυρπολούμενος από άγιον
ενθουσιασμόν, εδέχθη αλλεπαλλήλους επιθέσεις τού εχθρού, αλλά έμεινεν
ακλόνητος. Καί μολονότι αβοήθητος, κατόρθωσε νά κρατήση τούς Ιταλούς καί τό καίριον ύψωμα πού κατείχε. Κατά τάς επισήμους εκθέσεις, ή συμβολή τού Διάκου καί τού λόχου του, από τόν οποίον ελάχιστοι απέμειναν, υπήρξεν ανεκτίμητος. Περί τήν δύσιν τού ηλίου έπεσε νεκρός από ριπήν πολυβόλου, τήν στιγμήν πού επεχείρει μιάν επίθεσιν κραυγάζων : Εμπρός, παιδιά! Γιά μιά μεγάλη Ελλάδα και μια ελεύθερη Δωδεκάνησο !

Η συγκέντρωση της τάξης του και….το δικό της μάτι…

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι…Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες- ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδα τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με…ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…

Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του. Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένος. «Πώς μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;…αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεξε.
Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: "EEEE, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!..."
Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί.
Όταν γύρισε σπίτι της είπε: "αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου, τότε καλύτερα να πεθάνεις!!!"
Αυτή δεν του απάντησε...
"Δεν με ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές... και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει... Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;… "

Αργότερα, παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι, κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!

Μια μέρα -μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε- η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της.
Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να κλαίνε. Θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να τον προειδοποιήσει.
Τότε της φώναξε: "Πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!!"
Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: "Α..Α, πόσο λυπάμαι κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση" κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι η γιαγιά τους…

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα τον πήρε τηλέφωνο ένας συμμαθητής του από το γυμνάσιο για να του πει για τη συγκέντρωση της τάξης του, που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα πήγαινε σ’ ένα σεμινάριο και πήγε.

Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι όπου μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια... Οι γείτονες του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ.
Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:


"Αγαπημένε μου γιε, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την συγκέντρωση της τάξης σου κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις… Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις........όταν ήσουν πολύ μικρός είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με την δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι... Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου, η μητέρα σου."